Dagur 10 - Jólavefur Júlla 2012

Í dag er mánudagurinn 10. desember.

Í fyrra kom þessi góða og skemmtilega sending. Ljóð frá frá dyggum dagatalsvinum - Takk stelpur.

Ég óska ykkur öllum gleðilegra jóla ´

 ég veit að ekki er allt fengið að eiga flottar buxur og fína kjóla

 Það væri allra best að allir hefðu mat og húsaskjól.

svo flestir gætu haldið gleðileg og hamingjusöm jól,

Börnin fá mörg góðan mat og dýrar gjafir ..

 byðjum fyrir þeim fátæku og höfum óskir til þeirra skýrar ,

 Gleðileg jól til ykkar allra frá okkur ´

 gefum fæátækum þó væri ekki nema kerti og spilastokkur.

 

Dagbjört og Guðlaug Magnúsdætur 13 og 12 ára Keflavík


Birna Hilmarsdóttir 8 ára frá Keflavík sendi okkur þessa skemmtilegu sögu 2010 - Takk Birna.
 

Snjókarlinn sem vildi eignast fjölskyldu ! 

Einu sinni var snjóstrákur sem hét Bergur. Hann átti heima í köldu landi sem hét Norðurpóllinn.  Þar átti jólasveinninn heima og fjölskylda hans. Álfarnir höfðu búið Berg til og gefið honum rauðan pípuhatt, röndóttan trefil og svartan staf. Hann stóð á aðaltorgi bæjarins. Bergur átti einn draum um að eignast fjölskyldu. Bergur vonaði að álfarnir hefðu tíma til að búa til fleiri snjókalla. En álfarnir voru uppteknir við að smíða leikföng og tíminn leið og leið. Að lokum rann aðfangadagur upp og jólasveinninn fór af stað með gjafirnar. Allt í einu fór að snjóa, Bergur fékk sting í magann af tillhlökkun. Kannski kæmu álfarnir út að leika en það leið að hádegi og ekkert gerðist. Allt í einu heyrðist söngur og hlátur og álfarnir komu hlaupandi. Draumurinn rættist, Bergur fékk sína fjölskyldu á aðfangadag jóla. Endir


Bros dagsins....

Dagurinn hófst með efasemdum sem ekki vildu hverfa. En áhyggjurnar voru á bak og burt er einhver brosti við mér.
 


Jólavefurinn fékk þessa sendingu árið 2006 frá Hugrúnu.

Litli jólaengillinn: 

Einu sinni var lítill engill sem átti heima í himnaríki. Hann var minnstur allra engla og stækkaði aldrei.Hann vildi fá að hjálpa til hann gat það aldrei því hann var svo pínulítill. Hann prófaði kórinn. Hann komst ekki að, því meira sem hann troddist á milli því meira þrengdu hinir engarnir hringinn.Næst fór hann í að grafa snjó nema stóru englarnir mokuðu flestum snjónum yfir hann og svo gat hann ekki lyft skóflunni. Því næst rölti hann að jólatrésskreytingunni, en því miður voru trén svo há að hann náði ekki upp. Hann ætlaði að reyna verksmiðjunna. En vitið þið hvað? Honum var sparkað út og sagt að hann væri of lítill og klaufskur. Hann hljóp eins hratt og hann gat í burtu. Hann settist niður á bak við húsið sitt og há grét, honum leið svo illa að það er ekki hægt að lýsa því.Það var aðfangadagskvöld og sveinki átti að fara með gjafirnar og velja einn álf til að fara með sér. Litli engillinn vildi ekki mæta því hann vissi að það yrði ekki hann sem kæmi með. En viti menn!!!!!!! Litli engillinn var valinn og fékk að fara til jarðar sem var draumur allra engla !! Nú var litli engillinn hamingjusamasti engillinn í himnaríki og : Hann söng best í kórnum.. Hann klifraði í stiga og skreytti jólatréð svo fallega að það glitraði, hann setti líka stjörnuna á toppinn.... Hann mokaði allan snjóinn af stígnum... Hann smíðaði fallegustu gjafirnar á vekstæðinnu....Nú var hann orðinn vinsælasti engillinn og allir hrópuðu LITLI JÓLAENGILL!
Hugrún Lilja Ragnarsdóttir 10 ára. 2006

     

Jólasveinamynd dagsins (10)

 

 Góðan daginn.  Í mallanum í dag er heimasíða hjá Lego, þroskandi leikföng og skemmtileg síða. Kveðja Snæfinnur.

 

 

 

HÚSFREYJAN  Á  YZTUGRUND

 

Í þann tíma þá er kirkja stóð enn að Þverá í Blönduhlíð bjó kona nokkur á Yztugrund; hún var ógift og er eigi getið nafns hennar. Hún stjórnaði sjálf búi sínu, en hélt eigi ráðamann svo að getið sé. Þó átti hún gott bú og jörðina með.

Þá var það venja svo sem lengi síðan að prestar fluttu aftansöng gamlaárskvöld. Húsfreyja lét jafnan heimafólk sitt allt sækja tíðir þenna aftan, en var sjálf eftir heima. Á þessu lá samt nokkur annmarki, því hvern nýársdagsmorgun spurði hún einhvern heimamanna eftir hvernig á sér stæði. Var það lengi að engi fékk leyst úr þessari spurningu, en sá féll þegar dauður niður er eigi gat svarað.

Einn gamlaársaftan biður húsfreyja fólk sitt fara til kirkju svo sem vandi var til. Það gerði sem hún bað. Þar var þá smaladrengur einn á vist með henni, Jón að nafni. Hann lést og fara með öðrum heimamönnum, en reyndar leyndist hann eftir á hnotskóg og vildi forvitnast um hagi húsmóður sinnar svo hún yrði ekki vör við.

Þegar fólk er allt farið af bænum til tíðanna býr húsfreyja sig í skart svo sem hún skuli einnig til kirkju fara, gengur síðan af stað upp frá bænum og stefnir til fjalls. Drengur fer í hámóti á eftir henni. Þau ganga nú bæði uns hún kemur að borg þeirri upp undan Frostastöðum sem Stóraborg heitir; þar klappar hún í einum stað á bergið; lýkst það brátt upp og kemur út maður. Hann heilsar húsfreyju sem konu sinni með miklum fagnaði. Því næst ganga þau bæði inn í bergið og fær drengur skotist inn á eftir þeim svo að þau verða ei vör við.

Þar sér hann margt fólk inni og sex börn er hann skilur að þau muni eiga, bergbúinn og húsmóðir sín. Allir fagna húsfreyju vel, þeir sem fyrir eru. Er henni nú búin veisla góð með hinum bestu föngum og setjast menn til matar. En yfir borðum fer bóndi að spyrja húsfreyju hvernig henni líði. Hún lætur vel yfir því og kveður það eitt á vanta að engi komi sá er geti frætt sig um hvernig á sér standi. Hún dvelur nú um stund í berginu og skemmtir sér við mann sinn og börn.

En er hún hyggur liðið að því að lokið muni tíðum að Þverá býst hún til heimferðar og kveður mann sinn og börn; þykir þeim allmikið fyrir að skilja. Drengur fekk enn skotist út svo að engi tók eftir honum. Því næst halda þau bæði heim aftur, húsfreyja og drengur, og verður hún ekki vör við för hans.

Nú kemur heimafólk frá kirkju og er þá drengur kominn í för með því. Húsfreyja fagnar vel hjónum sínum svo sem hún átti vanda til. Nú kemur nýársdagsmorgunn og fréttir hún að venju einhvern heimamanna hvernig á sér standi.

Þá verður Jón smali fyrri til svars og segir að hún sé gift kona hér ofan úr Stóruborg og þar eigi hún mann og sex börn. Við þetta varð húsfreyja harðla glöð. Launaði hún Jóni svo þessa sögu að hún gaf honum jörðina og þar með búið allt, en sjálf hvarf hún á brott svo að engi vissi hvað af henni varð.

Hafa menn fyrir satt að þetta muni huldukona verið hafa og þó í álögum nokkurum. Jón bjó lengi síðan á Yztugrund og þótti nýtur bóndi.

 

 Netútgáfan